भूकम्पको प्रभाव (कथा )-भाग १

 

१.जमिन तर्सियो

आज २०७२ साल बैशाख १२ गते l दिन पनि निकै उराठलाग्दो थियो l आमा गलैंचा कारखानामा काम गर्न जान लाग्नु भएको थियो l बुबा त विदेशमा जागिरको खोजीमा निस्केको नै एक साल भएको थियो l बुबाको केही अत्तोपत्तो थिएन l घरको आर्थिक अवस्थालाई चलाउनभनेरै निस्केका मेरा बाबुको केही खबर नआएपछि आमाले जिबिकोआर्जनकै लागि भनेर कारखानामा काम गर्न थाल्नु भएको थियो l गरिब परिवारमा जन्मेको मेरो भाइ धनीको जस्तै इच्छाआकाङ्क्षा राख्थ्यो l बिचरा ! उसले के नै बुज्थ्यो र घरकोआर्थिक अवस्था l 

त्यसैले आमासँग डायरी किनिदिन भनेर आमालाई अल्झिाइरहेको थियो lमचाहिँ आमा र भाइको गतिविधि हेरेर बसिरहेको थिएँ l हाम्रो सानो घर अँध्यारो आकाशको बाछिटाले भिजिरहेको थियो जुनलाई ती विशाल आठ – नौ तल्ले घरहरुले गिज्याइरहेका थिए l मानौं, आफ्नो उचाइ देखाएर घमन्ड गरिरहेका थिए l

तर भन्छन् नि –“घमन्ड छिट्टै सेलाउँछ l ”त्यसैले ती भवनको घमन्ड पनि जमिनको कम्पनले चकनाचुर भयो l एक किसिमले त मलाई खुसी लाग्यो किनभने अब ती ठुला भवनमा बस्ने र सानो घरमा बस्ने मान्छेको सान बराबर भयो l तर आफ्नो घरतिरै हाम्फाल्न लाग्दा भने मलाई डर लाग्यो lआमाले त मलाई र भाइलाई अघिनै सुरक्षित ठाउँमा पुर्याइसक्नु भएको रहेछ l आफ्नो सानो घर यसरी थिचिएर लडेको देख्दा भने मेरो मनमा नदेखिने घाउको पिडा उब्जियो l ती ठुलाठुला भवन भएका मानिसले त फेरि घर ठडाउन सक्लान् तर मेरी आमाले त के मेरो भावी सन्ततिले पनि त्योसानोघरबनाउन सक्लान् भन्ने मलाई लागेको थिएन l

आमा र भाइलाई चाहिँ सुरक्षित पाउँदा भने म खुशी भ‍‌एँ l भाइले आमासँग गरेको ज्ञिद्दी पनि मलाई ठिकै लाग्यो किनभने भाइले आमालाई अलझाइ नराखेको भए आमा पनि आज हामीसँग रहनुहुदैंन थियो होला l मलाई यस कुरामा खुशी लाएपनि आमाको त्यो अध्याँरो अनुहारले मलाई फेरि सोच्न तर्फ लगायो l सायद मेरी आमाको अनुहारमा घरका निकै आशावादी भविष्य जोडिएका थिए होलान्l आफ्नै अगाडि घर पुरिएको देख्दा आमाका आशा निराशामा परिवर्तन भयो l सायद उनले मनमनै प्रश्न गरेकी थिईन होला – “ अब दुइदुइटा बच्चालाई कता राख्ने? यति थोरै कमाइले कसरी घर जोड्ने ?”

त्यस घरसँग आमाको मात्रै होइन हाम्रा पनि अविस्मरणीय पलहरु जोडिएका थिए l मैले भाइ र मेरो दशैंको पैसाले कम्प्युटर किनेको थिएँ l तर के गर्नु चलाउन पाएको २-४ दिन नहुँदै त्यसरी पुरिएको देखेर मलाई हाम्रो घरमाथि बर्सिएका ती ठुला भवनका घरधनीसँग भने औधी रिस उठ्यो l त्यो सानो एक तल्ले घरले भुइँचालो आउँदा न त आफै ढल्त्यो न त अरु घरमाथि थपिन्थ्यो l तर यी घरले त हुने बेलासम्म पनि घाम छेकेर अरु साना घरलाई अँध्यारो पारे र भुइँचालो गएपछि पनि साना घरमा थपिएर कच्याककुचुक पारे l मेरा मनमा येही कुरा खेलिरहेका थिए जब आमाले भूकम्प सम्मिएपछि घरका बचेकुचेका सामान लिन जाने कुरा गर्नु भयो l आमाको कुरालाई म कसरी नकार्न सक्छु ? त्यसैले भूकम्प सम्मिएपछि आमासँगै घरतिर लागेँ l तर तेत्रो घर ढलेको थियो, हाम्रो त एक हात पनि चलेन l तेही कारणआमाले सुरक्षित ठाउँमा नै एक रात बिताउने निधो गर्नु भयो र नजिकैको पसलबाट बस्नको लागि सबै सामान किन्नु भयो l  धन्नै आमासँग अलिकति पैसा रहेछ , सबै सामान किन्ने पैसा पुग्यो l  भाइले“भोक लाग्यो?” भनेपछि मात्र मलाई भोक र प्यासको महसुश भयो l बचेकुचेको पैसाबाट आमाले खानेकुरा पनि किन्नु भयो l त्यो रात त खुला मैदानमा नै बित्यो l

रात हामीसँगै काटिरहेका मानिसहरु चिन्तित थिए l उनीहरुलाई डर थियो,“कतै आफ्नो घर पनि भत्किने त होइन ?”तर मेरो मनमा भने धेरै कुरा खेलिरहेका थिए l मलाई भूकम्प कुन कारणले आउँछ भन्ने त थाहा छ तर मलाई पृथिवीको यो स्थिति देखेर लाग्छ भूकम्प पक्कै पृथिवी डराएर, जमिन कापेर आएको होला किनभने यति धेरै मान्छेको बोझ बोक्दाबोक्दै आफै पो मरिन्छ कि भन्ने भयले नै पृथिवी कापेको होला lहुन पनि मानिसको जनसंख्या यसरी बढेको छ कि आज मानिसले स्वच्छ हावा , स्वच्छ वातावरण र खुल्ला जमिन नै बिर्सिसकेको छ l जहाँ पनि मानिस र गाडीको कोलाहल मात्रै छ जुन देख्दा लाग्छ पृथिवी एउटा ग्रह हैन एउटा रङ्गमञ्च हो जहाँ हरेक मानिसले केही हानि-नोक्सान नसोची आफ्नो प्रतिभाको प्रदर्शन गर्दै छन् l 

...